Voor een goede articulatie zijn volgende zaken belangrijk:

• Het onderscheiden van
• • De articulatieplaats in de mond
  • stemhebbende en stemloze klanken (vb. b-p / f-v / s-z / d-t / g-h)
  • orale en nasale klanken
  • bilabiaal (met de lippen gevormd) of alveolair (tegen verhemelte)
  • duurklank of explosieve klank
• Het onthouden van de klanken
• Het weten te gebruiken
• Mentale en motorische processen (ontwikkeling van de spieren)

Vertraagde spraakontwikkeling

Spraakstoornissen zijn stoornissen waarbij klanken verkeerd of niet uitgesproken worden na de spraakontwikkelingsperiode:

• Weglaten van een klank (vb. fiets wordt fies)
• Vervangen van een klank (vb. [r] wordt [j] of [l])
• Vervormen van een klank (vb. lispelen: de tong komt tussen de tanden bij de [s])
• Toevoegen van een klank (vb. blauw wordt belauw)
• Combinatie van voorgaande (verschillende klanken worden weggelaten, toegevoegd, vervangen of vervormd)

Meest voorkomende stoornissen van de uitspraak:

• Rhotacisme: moeilijkheden met de uitspraak van de [r]
• Sigmatisme: moeilijkheden met de uitspraak van de [s] en [z]
• Multiple interdentaliteit: de tong komt tussen de tanden bij meerdere klanken (s/z/t/d/n/l)

Mogelijke gevolgen van een articulatiestoornis:

• Problemen bij lezen en schrijven
• Taalproblemen
• Stemproblemen
• Negatieve psycho-sociale (gevoelens) ontwikkelingen (vb. angst om te spreken)
• Milieu-eisen (vb. leerkracht of journalist moeten beter kunnen spreken dan de doorsnee mensen)

Hoe kunnen we helpen?

De therapie bestaat uit: 

• Het identificeren van de foute klank en dit bij zichzelf herkennen
• Aanleren van de juiste klank
• Inoefenen op klank-, woord- en zinsniveau
• Inoefenen in spontane spraak (transfer)